مدح و منقبت حضرت معصومه سلاماللهعلیها
از آن زمان که قـم حرمِ اهلبیت شد این شـهـر سـفـرۀ کـرمِ اهـلبـیت شد آن را به «عُـش آلمحـمـد» شناخـتـند پـس بـین شـهـرهـا عـلـمِ اهلبیت شد دست کسی که طالب علم محمدیست در نـشر مـعـرفـت، قـلـمِ اهلبیت شد شد خاکِ شورهزار، شفابخش اهلدل وقـتـی تــبــرّکِ قـــدمِ اهـلبـیـت شـد در جشن، رویِ شادی و در سوگ، روی حُزن آئـیـنـهدار شـوق و غـمِ اهـلبـیت شد اول برای حضرت معصومه شعر گفت؛ هر شاعری که محـتـشمِ اهلبیت شد هرکس که زائر حرم این کریمه بود از دوسـتـانِ مـحـتـرمِ اهـلبـیـت شـد *امام کاظم (ع) فرمودند: قُم عُشُّ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَأوى شيعَتِهِمْ ترجمه: قم آشيانه آل محمد (ص) و پناهگاه شيعيان آنهاست. بحارالانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۴ |